Dooi (18 februari 2025)
De aan de oppervlakte zichtbare trauma’s zijn niet altijd het probleem is bij mij gebleken. Dat waren de trauma’s waarover ik deelde met de mensen om me heen en ook mee rouwde. Het verdriet om onze overleden dochter Renske deelde ik met vele. Toen de geweldige Balder (zwager) overleed waren we met zovelen lamgeslagen. Bij de dood van mijn vader heb ik geschreeuwd en gehuild als nooit tevoren. Dit begreep iedereen en de meeste mensen wilden praten, luisteren lachen en huilen. Maar toen ik als kind deelden dat ik betast werd en dat ik dat niet leuk vond wist niemand wat te doen. Ik voelde me niet gehoord en liet het in bevroren toestand maar weer toe. Ik vluchtte niet, vocht niet, maar bevroor. Dit mag je heel letterlijk nemen. Iedereen vond mij altijd sterk. Ja dat leek zo, maar in feite was er sprake van een bevroren lichaam. Maar dat was ook niet wat ik zag, ik dacht dat alles zo hoorde. Hoe kon ik anders weten, hier was ik aan gewend. Maar nu weet ik beter, de energie kan makkelijker door mijn lichaam stromen en ben me nu meer bewust van de energie in mijn lijf. Voorheen waren er 2 energieën, moe of niet moe. En heel veel verschillende emoties kende ik ook niet. Ik ben nog steeds aan het oefenen, maar ben er ervan overtuigd dat er nog veel te ontdekken is als ik nog meer van de bevroren delen in mij kan ontdooien.

Schaduw 

Een foto van mijn schaduw durfde ik wel te delen. En foto's van wat ik zag en mooi vonden foto's van mijn dochter. Maar wie ben ik dan en wat maakt dat ik mezelf niet helemaal laat zien? Ik besloot een lijst te maken van mijn karaktereigenschappen. Twee eigenschappen sprongen ervoor mij uit. gesloten en beheerst. Wil ik dit nog? Wat heb ik tegen het tegenovergestelde van deze eigenschappen. Zo beland je in schaduwwerk. Alle eigenschappen in mij dus ook het tegenovergestelde van gesloten, open. Daar vinden de meeste mensen niks mis mee. Maar de overtreffende trap is misschien wel exhibitionistisch. Daar hebben waarschijnlijk al meer mensen moeite mee. Heb ik daar zelf een mening over? Ja hoeft niet, doe maar niet, ik hoef niet alles te weten of te zien. Maar als ik heel erg gesloten ben dan verstop ik wel iets van mezelf, misschien wel datgene dat op slot zit in mij en waardoor de energie in mij niet vrij kan stromen.  En is dit ook niet tijdgebonden? In de Griekse en Romeinse tijd was exhibitionisme heel gewoon.  Wat voor overtuiging is van mij en waar komt deze vandaan? Het eerlijke antwoord ik weet het niet.  Oké, mijn vader en moeder waren niet geheel vrij, mijn vader iets vrijer dan mijn moeder. We gingen zeker niet naar het nudistenstrand. ik weet dat ik ook altijd badkleding aan had in het zwembad of op het strand. Terwijl ik toch ook wel kinderen zagen die dat niet hadden. Mijn kinderen kregen ook badkleding . Nu doen veel ouders dat en hebben daar dan ook een rede voor, stel je voor dat mijn kind naakt wordt gefotografeerd.  dat kan ik nog snappen ook. Maar met AI is dat misschien niet eens meer relevant. 

Onverwerkt trauma

Ik laat me nu helemaal zien, maar alleen mijn fysieke deel. Maar hoe is het met mijn  binnenkant, wat verberg ik daar? Heb ik niets interessants te delen? dat laat ik graag aan jou over, je hoeft het niet te lezen. 

Ik ben mijn hele leven prets geweest en nooit geweten waarom, nu wel. En ik weet dat heel veel mensen ten maken hebben (gehad) met grensoverschrijdend gedrag. En ja, ik ook, toen ik ongeveer 8 jaar oud was. Maar ik had dit verdrongen uit mijn hoofd. Dit werd mij geleerd als iets niet leuk is kan je het vergeten.  Dat heb ik gedaan, mijn hoofd was het vergeten, alleen mijn lijf niet. Vorig jaar toen ik 49 was besloot mijn lichaam dat ook mijn hoofd dit maar weer moest herinneren. Dit gebeurde tijdens een psoas release sessie. De psoas is een spier in het lichaam welke ook wel de spier van de ziel of de traumaspier wordt genoemd. Ik ging nog even in verzet, omdat ik degene niet wilde veroordelen en zeker niet wilde dat andere dat deden. Na een proces van een aantal maanden heb ik deze persoon kunnen vergeven. Dat voelt zo bevrijdend en dat  en dat heeft me meer geopend. En ja dat heeft zelfs voor een stukje exhibitionisme geleid. Maar wel alleen voor mezelf en ook om uiteindelijk ergens in het midden uit te komen. Dat ik wel meer van mezelf laat zien zonder daarbij iemand in verlegenheid te brengen.

Waarom dit verhaal? Weet dat jouw lichaam alles onthoud, zoalng je nergens last van hebt geen probleem. Maar slaap je slecht, heb je een pijnlijk lichaamof zit je in een burn-out en heb je de antwoorden alleen nog in jouw hoofd gezocht, misschien eens op zoek gaan naar oplossingen in jouw lichaam.